Awit para sa along naligaw / sa dagat ng mga tao
batang alon / tumatawid / sa kalsada ng ulan paikot-ikot sa kanal / di makita ang daan walang mapa ang mundo / walang pipigil sa iyo kundi ang sarili mo hahampas ka na lang / sa pader na semento kung
batang alon / tumatawid / sa kalsada ng ulan paikot-ikot sa kanal / di makita ang daan walang mapa ang mundo / walang pipigil sa iyo kundi ang sarili mo hahampas ka na lang / sa pader na semento kung
Animnapu’t pitong kilometro ang nilakad ko / para lang makita ka bagtas ang kalsadang kay lapad / ngunit / wala naming laman suot ang pang-itaas na basa / ng pawis / at ulan at minsan, luha / habang kipkip ang
About this poem: It’s nanay (my dad’s mom)’s birthday, and after reading Bonifacio’s letter to his beloved, I was inspired to write a poem imagining what my tatay (my dad’s dad) would have wrote for her. I still wonder what